Bir yıl daha geride kalıyor. Dile kolay bizler de Gazete Beşiktaş olarak 18 yılı geride bırakıyoruz. Benim de mesleğe başlamamın üzerinden 35 koca yıl geçmiş oluyor. Aile, çoluk, çocuk durumları da var tabii… Eğer hesapları böyle yaparsak zamanın nasıl su gibi gelip geçtiğini ve yaşamın ne kadar kısa olduğunu anlarız. Bu hayatta ne kadar iz bıraktığımız düşüncesi ise daha geniş kapsamlı bir durum.
Siyaseti, ekonomiyi, sporu bir kenara bıraktım bu yazımda… Dertleşelim biraz…
Beni tanıyan bilir.
Gazetecilik dışında hayatımda başka iş yapmadım. Gazeteci olarak çok fırsat çıktı, bir çok teklif geldi ama hiç birinle ilgilenmedim, sıcak da bakmadım. Sürekli basın kartı sahipliği son durak biz de…
Gazeteciliği ve yayıncılığı güvendiklerime bırakınca bakarmıyım, düşünmüyor değilim. Çünkü talep çok, istekler artıyor!.. Bunu da ilk kez açıklıyorum. 2018’de belki bir sürpriz yapabilirim.
Radyo programlarına söze “Yaşamak için mi çalışıyorsunuz, çalışmak için mi yaşıyorsunuz” diye başlardım.
Her zaman yaşamak için çalışmayı yeğlerim ama, nedense ben çalışmak için yaşayanlardan oldum. Bu durum hoşuma gidiyor mu?.. Hiç gitmiyor, ama bir iz bıraktık meslekte, bu izin sürmesini istiyor insan. Meslekte çok şükür bunu yaptık, bakalım hayat bize bundan sonrası için ne gösterecek ben de merak ediyorum.
Yeni bir yıl daha geliyor. Herkese tavsiyem iz bırakın. Ama güzel, hoş izler… İnsan olmak bunu gerektirir. Yaşam da…
Yoksa, hayat nedir ki?.. Herkes yaşıyor bir şekilde… Meslek hayatım boyunca ulusal basında o kadar çok şey yaşadım, gördüm ve duydum ki, aklınız almaz. Hayalleriniz bile…
Halen; gazeteye öyle bilgiler belgeler geliyor ki, inanamıyorum. Yayınladıklarımız var, incelediklerimiz var. Bugün olmazsa yarın yayınlayacaklarımız var. Hep söylerim, unutmayız biz, unutmamamız da lazım… Kamu adına görev yapıyorsak, vicdani olarak paylaşacağız bir şekilde!.. Bir zaman!..
Ama insan olarak utanıyorum birçok şeyden!.. Neden yapıldığı ortada da, nasıl yapılıyor anlamak mümkün değil bir çok işi. Bu kadar yıl geçti, hiç bir şey değişmedi… Bir kokuşmuşluk durumu var ve işin ilginç tarafı bu durum sür git devam ediyor. Sadece aktörler değişiyor!.. Bir sevgisizlik, bir iletişimsizlik, bir güven, bir saygınlık yok, birçok güzel şey erozyona uğramış durumda…
Normal bir durum değil!..
Bir yıl daha geldi geçiyor. Yeni yıla gireceğiz. Yaşadıklarınıza bakın, geçmişinize geleceğinize… Güzel bir iz bırakmışsanız ne ala… Tabii güzel izden ne anladığınıza bağlı… Yoksa gerisi hikaye…
Yeni yılda görüşmek dileğiyle…